ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΟΝΟ, ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΟΝΟ, ΕΝΑ ΣΠΙΡΤΟ ΚΙ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ!

Α] Ἡ ἀρχαία βασίλισσα Σεμίραμις ζητοῦσε ἐπίμονα ἀπὸ τὸν ἄνδρα της νὰ τῆς δώσει τὴ βασιλικὴ ἐξουσία μόνο γιὰ μία μέρα. Νὰ βασιλέψει μόνο μία μέρα κι αὐτή! Ἐνῶ αὐτὴ ἐπέμενε, ἐκεῖνος προσπαθοῦσε νὰ τὴν ἀποφύγει καὶ ὑπόμενε. Κάποια στιγμὴ ἐνέδωσε, λύγισε μπροστὰ στὰ παρακάλια της καὶ ὑποχώρησε. Συγκατατέθηκε. Τῆς ἔδωσε τὴ βασιλικὴ βούλα, τὰ κλειδιὰ καὶ τὶς σφραγίδες τῶν βασιλικῶν διαταγμάτων. Ἐνημέρωσε καὶ τοὺς αὐλικούς, ὅτι αὐτὴ τὴ συγκεκριμένη μέρα θὰ ὑπακούουν ὅλοι στὴ Βασίλισσα. Αί, νὰ ξεκουραστεῖ καὶ αὐτὸς μία μέρα ἀπὸ τὶς σκοτοῦρες καὶ τὶς εὐθύνες. Ἔθεσε στὴν ἐξουσία της τὴ φρουρὰ καὶ τὸ στρατό. Αὐτὸ ἦταν! Μόλις ἡ Σεμίραμις κάθισε στὸ βασιλικὸ θρόνο, ὑπέγραψε ἀμέσως τὴν πρώτη ἀπόφασή της: τὸν ἀποκεφαλισμὸ τοῦ βασιληᾶ!

Β] Στὴν ἀρχαία Ρώμη εἶχε ὑπογραφεῖ τὸ Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων 313 μ.Χ. καὶ ἐπικράτησε ἀνεξιθρησκεία. Λικίνιος καὶ Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας τὸ εἶχαν ὑπογράψει. Πράγματι, μὲ τὸ διάταγμα αὐτὸ βγῆκαν ἀπὸ τὶς Κατακόμβες οἱ Χριστιανοί, ὅπως βγαίνουν οἱ ἀσπάλακες ἀπὸ τὶς ὑπόγειες κρύπτες τους καὶ ἀνάπνευσαν τὸν ἀέρα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Αὐτὸ ὅμως ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τοῦ νὰ θεωρηθεῖ ἡ Ρώμη μία χριστιανικὴ πόλη. Συνεχίζονταν ὅλα τὰ εἰδωλολατρικὰ καὶ αἱμοσταγῆ ἔθιμα, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ φοβερότερο: οἱ τρομερὲς μονομαχίες ἕως θανάτου. Τότε ἕνας νέος χριστιανός, πρόσφατα βαπτισμένος, προσκλήθηκε ἀπὸ τὸν φίλο του εἰδωλολάτρη νὰ παρακολουθήσει ἔστω καὶ μία φορὰ μία μονομαχία. «Μόνο μία φορά, ἔλεγε, καὶ θὰ ρθῶ κι ἐγὼ στὴν Ἐκκλησία». Μὲ τὰ πολλά, συμφώνησε: «μόνο μία φορά». Εἶπε μάλιστα μέσα του, «θὰ πάω καὶ θάχω κλειστὰ τὰ μάτια μου». Ἔτσι κι ἔγινε. Ἀλλά, νὰ ποὺ σὲ μία κρίσιμη φάση τῆς μονομαχίας, ἀκούσθηκε ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐπιφώνημα τρομερό…Κι αὐτός, ὁ χριστιανὸς νέος, ἄνοιξε αὐθόρμητα ἀπὸ περιέργεια τὰ μάτια του καὶ δὲν τὰ ξανάκλεισε! Καὶ ξαναπῆγε! Ὄχι μόνο μία φορά, ἀλλὰ κάθε φορά! Καὶ δυστυχῶς ξαναγύρισε στὰ ἴδια, τὰ παλιά, τὰ ἁμαρτωλά…

Γ] Στὴν Ἀγγλία, στὸν Τάμεση ποταμό, ὑπάρχουν πολλὲς γέφυρες σὲ ὅλη τὴ ροὴ τοῦ ποταμοῦ. Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς παλιά, μὲ κατάλληλο μηχανισμό, τὶς σήκωναν γιὰ νὰ περάσει ἀπὸ κάτω τὸ πλοῖο καὶ μετὰ τὶς ξανακατέβαζαν, γιὰ νὰ περάσει ἀπὸ πάνω τὸ τραῖνο. Κάτι τέτοιο παλιὰ γινόταν καὶ ἐδῶ σέ μᾶς, στὴ γέφυρα τοῦ πορθμοῦ Εὐρίπου. Κάποια χρονικὴ στιγμὴ ὅμως τὸ πλοῖο ἐκεῖ στὴν Ἀγγλία, λίγο καθυστέρησε καὶ τὸ τραῖνο ἦλθε λίγο νωρίτερα. Ὁ ὑπεύθυνος τεχνικὸς στὴ γέφυρα δὲν πρόλαβε νὰ τὴν κατεβάσει ἔγκαιρα. Πέρασε δηλαδὴ ἀπὸ κάτω τὸ πλοῖο, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε νὰ «καθίσει» ἡ γέφυρα, γιὰ νὰ περάσει ἀσφαλῶς μετὰ ἀπὸ πάνω τὸ τραῖνο. Γιὰ ἕνα λεπτό! Καὶ ἡ ἁμαξοστοιχία ἔπεσε στὸ ποτάμι μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πνιγοῦν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐπιβάτες. Ὁ ὑπάλληλος τῆς γέφυρας ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ παραφρόνησε, τρελάθηκε! Γύριζε στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του στοὺς δρόμους, ψυχολογικὸ ἐρείπιο στὴν κυριολεξία, καὶ φώναζε λέγοντας ἐπανειλημμένα μόνο μία φράση μὲ ζωγραφισμένη τὴν ἀγωνία στὸ πρόσωπο: «Γιὰ ἕνα λεπτό! Γιὰ ἕνα λεπτό!»

Δ] Καταμεσῆς στὸ φουρτουνιασμένο πέλαγος μία λέμβος μὲ ἔξι ναυαγοὺς χτυπιέται ἀπὸ τὰ κύματα καὶ κινδυνεύει μέσα σὲ ἀκραία καιρικὰ φαινόμενα κάθε στιγμὴ νὰ βυθισθεῖ. Τὸ μεγάλο καὶ περήφανο ὑπερωκεάνιο βυθίστηκε, πρόλαβε ὅμως προηγουμένως νὰ ἐκπέμψει τὰ σήματα κινδύνου. Ἀπὸ μακριὰ φαινόντουσαν κάποια φῶτα μέσα στὸ πηχτὸ σκοτάδι, ἀλλὰ πῶς νὰ εἰδοποιηθοῦν τὰ ναυαγοσωστικὰ νὰ πλησιάσουν στὴ λέμβο ποῦ κινδύνευε τὸν ἔσχατο κίνδυνο; Ἀπελπισμένοι τελείως οἱ ἔξι ἄνθρωποι προσπάθησαν νὰ ἀνάψουν μία καὶ μοναδικὴ φωτοβολίδα ποὺ εἶχαν, γιὰ νὰ στείλουν τὸ στίγμα τους καὶ τὶς συντεταγμένες τους. Δύσκολο ὅμως, δὲν κατάφερα τίποτε μέσα στὴ θύελλα καὶ τὴν καταιγίδα. Τὰ βρεγμένα σπίρτα τους δὲν ἀναβαν μὲ τίποτε. Νερὸ ἔπεφτε ἀπὸ παντοῦ, ἀπὸ θάλασσα καὶ οὐρανό, κύματα θεόρατα καὶ κατακλυσμός, καὶ φύσαγε τρομερά. Τοὺς εἶχε μείνει μόνο ἕνα σπίρτο. Ἡ τελευταία τους ἐλπίδα! Μαζεύτηκαν ὅλοι γύρω – γύρω, προστατευτικά, σὰν ὀμπρέλα καὶ ἀσπίδα. Μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ θερμὴ προσευχή, γιὰ τὸ ἕνα σπίρτο, προσπάθησαν τελευταία φορά. Καὶ τὸ πολύτιμο σπίρτο αὐτὴ τὴ φορὰ ἄναψε! Ἄναψε καὶ ἡ φωτοβολίδα! Καὶ τοὺς εἶδαν καὶ ἦρθαν καὶ τοὺς ἔσωσαν! Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά;

1. Μὴ ἀφήνουμε παραθυράκια στὴν ἁμαρτία καὶ στὰ πάθη μας. Μὴ παίζουμε μὲ τὴ φωτιά. Ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ διάβολος ἐγκαθιδρύουν ὁλοκληρωτικὸ καθεστώς, ἔχουν ἀπόλυτες ἀξιώσεις, ζητοῦν ψυχὴ καὶ σῶμα νὰ κατασπαράξουν, παροῦσα καὶ μέλλουσα ζωὴ νὰ βυθίσουν στὸ σκοτάδι καὶ τὴ δυστυχία. Δὲν εἶναι μόνο ὁ ἐθισμὸς καὶ ἡ ἐξάρτηση, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ ἐχθρὸς διάβολος ποὺ καιροφυλακτεῖ καὶ θέλει νὰ κάνει κακό. Χρειάζεται ἀπόλυτη προσοχὴ καὶ ἀποφασιστικότητα. Φρικτὸ παράδειγμα τὰ ναρκωτικά! Δρόμος χωρὶς ἐπιστροφή! Οὔτε μία φορά! Πρέπει αὐτὸ νὰ εἶναι τὸ σύνθημά μας. Καμμιὰ ὑποχώρηση! Θυμόμαστε ὅλοι στὸν Παράδεισο πὼς οἱ πρωτόπλαστοι ἔχασαν τὸ παιχνίδι: ἀπὸ ἕνα βλέμμα τῆς Εὕας! Ἀπὸ ἕνα βλέμμα ἔπεσε καὶ ὁ Δαβίδ! Ἀπὸ ἕνα πιάτο φακῆς ἔχασε ὁ Ἠσαῦ τὰ πρωτοτόκια! Ἀπὸ ἕνα βλέμμα ἐπιστροφῆς ἔγινε ἡ γυναίκα τοῦ Λὼτ στήλη ἅλατος! Ἀπὸ ἕνα θυμὸ ὁ Μωϋσῆς δὲν μπῆκε στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας! Ἀπὸ μία κερκόπορτα ἔπεσε τὸ Βυζάντιο! Λοιπόν, προσοχὴ στὰ μικρὰ καὶ στὰ ἀσήμαντα. Τὰ μικρὰ ὁδηγοῦν σὲ μεγάλα ἁμαρτήματα.

2. Νὰ ἐκμεταλλευόμαστε τὸ χρόνο μας μέχρι τέλους. Δὲν ἔχουμε χρόνο γιὰ πέταμα. Ὁ σκοτωμένος χρόνος δὲ γυρίζει πίσω. Μένει χαμένος στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα. Κι ὅμως πόσο χρήσιμος εἶναι! Γιὰ ἕνα λεπτό! Νὰ μία εὐκαιρία: νὰ προσευχηθῶ, νὰ μιλήσω, νὰ κάνω τὸ καλό, νὰ ἐξομολογηθῶ, νὰ πάω ἐκκλησία. Αὐτὸ τὸ λεπτό, κάνω στροφὴ 180ο καὶ γυρίζω ξανὰ στὸ Χριστό. Καμμιὰ εὐκαιρία χαμένη! Γὶ αὐτὸ στὸ Ἅγιο Ὄρος κάθε λεπτὸ τὸ ἁγιάζουν μὲ τὴν ἐπανάληψη τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ. Ἑκατομμύρια φορὲς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ στὰ χείλη καὶ στὴν καρδιά! Ἀναπνοές, παλμοί, λεπτὰ καὶ δευτερόλεπτα, κάθε στιγμὴ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Ἀναπνέουν οἱ ἅγιοι τὸν Χριστό. «Ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστός», λέγει ὁ Παῦλος! Μία φωνὴ ἀφῆκε ὁ ληστὴς στὸ Σταυρὸ καὶ μπῆκε πρῶτος μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ στὸν Παράδεισο! Μία φορὰ ἀκούμπησε κάτι λίγο μὲ πίστη ἡ αἱμορροοῦσα κι ἔγινε καλά! Ἕνα δίλεπτο ἄφησε στὸ γαζοφυλάκιο ἡ χήρα καὶ «ὅλον αὐτῆς τὸν βίον ἔβαλε»! Μία φορὰ κουβεντίασε ὁ Χριστὸς μὲ γυναίκα δημόσια, τὴ Σαμαρείτιδα, καὶ ἀνέδειξε ἱεραπόστολο!

ΠΗΓΗ:

http://sites.google.com/site/xrestia/Home/mia-phora